همیشه نمی توان شاد بود. اما می توان دست کم سطح معینی از تعادل عاطفی و خوشی را حفظ کرد. بله، وقتی همه چیز به خوبی پیش می رود، مشکلی نیست و ایجاد تعادل عاطفی آسان است، اما مهم این است که ما زمانی که با موانع روبرو می شویم یا شکست می خوریم بتوانیم خرسندی خود را حفظ کنیم و به ورطه اندوه و ناامیدی نغلتیم.
تکنیک آغوش پروانه‌ای با شبیه سازی نشستن یک پروانه روی سینه شما، در حالی که بال‌هایش را به آرامی تکان می‌دهد، با تاثیر گذاری بر دو نیم‌کره مغز، عمل می‌کند. هدف ایجاد آرامش به دنبال ضربه‌های پی در پی آرامی است که بال پروانه به سینه وارد می کند. این تکنیک وقت زیادی نمی‌بَرد اما نتیجه‌ای که می‌گیرید، سبب می‌شود اوقات تلخ روزهای شما شیرین شود.
دوست داشتن همه نه لازم است و نه ضروری. شما فقط باید با افرادی که با ارزش ها و شخصیت شما هماهنگ هستند، ارتباط برقرار کنید. دیگر هیچ.
در این درس با اتکا به منابع علمی، علاوه بر توضیح مهارت های اجتماعی و تاثیر آنها بر روابط فردی، برخی راهکارها و دستورالعمل ها برای تقویت مهارت های اجتماعی ارائه شده است.
آیا شما از آن دسته افرادی هستید که همیشه دیر می کنند؟ آیا دیگران از شما به خاطر احترام نگذاشتن به زمان قرارها و بی مسئولیتی نسبت به سروقت رسیدن انتقاد می کنند؟ اگر چنین است و نمی دانید چرا همیشه دیر می کنید، مقاله زیر برای شما جالب خواهد بود.
من برای همه‌چیزهایی که بر آن غلبه کرده‌ام سپاسگزارم، خصوصاً برای همه آن چیزهایی که بر آنها غلبه کردم و پشت سر گذاشتم.
این موضوع علت علمی هم دارد و خلاصه اش این است که مغز در قبال گزینه های زیاد برای انتخاب، منفعل می شود و نهایتاً هیچ کدام را انتخاب نمی کند ولی وقتی گزینه ها محدود باشد، راحت تر با آنها کنار می آید.
به جز کسانی که به دروغ گفتن و فریب دیگران عادت کرده اند، انسان ها عموماً دوست ندارند در زندگی دروغ های جدی یا مخرب بگویند. در واقع، اگر مجبور به دروغ گفتن شوید، بدنتان آسیب می بیند و مغزتان استرس را تجربه می کند.
"دیگه نمی‌تونم تحمل کنم"؛ "دیگه طاقت ندارم". چند بار چنین مکالمه‌ای با خود داشته‌اید؟ وقتی دیگر تحمل‌تان تمام می‌شود چه می‌کنید؟ در این درس توصیه‌هایی برای مواجهه با چنین موقعیت‌هایی ارائه شده، که دچار خستگی و کلافگی می‌شویم و دنیا برایمان غیر قابل تحمل می‌شود و به زحمتش نمی‌ارزد.
با انتخاب ایده‌های محوری نظریه شلر در مورد معنای رنج، می‌توان گفت که رنج تنها زمانی دلیلی موجه برای "وجود" و "بودن" دارد که به خاطر و با باوری معنوی و برای "شدن" به آن نزدیک شویم. در این حالت، رنج، به خودی خود مایه تسلی است، چرا که شما برای به دست آوردن چیزی بالاتر رنج می‌برید.