برچسب مریم طرزی
با دانش آموزی که از رفتن به مدرسه امتناع می کند، چه کنیم؟
آیا فرزند شما هم هنگام رفتن به مدرسه به شدت دل درد می شود؟ و به محض اینکه خیالش راحت می شود که دیگر از مدرسه رفتن خبری نیست، علائم خود به خود رفع می شوند، تا صبح روز بعد که دوباره ظاهر شوند؟ آیا وقتی میخواهید فرزندتان را به مدرسه بفرستید، عصبانی میشود، گریه و التماس می کند و برای ماندن در خانه بهانه های جورواجور میآورد؟ اگر چنین است، یا مواردی مشابه این، شاید فرزند شما دچار مشکلی باشد که به آن امتناع از مدرسه رفتن می گویند.
ده دزد ِ انرژی از نظر «دالایی لاما»
زندگی کوتاه است و بلندپروازی های ما، به نیروی عشق و امید، بلند. برای زیستن و چه بهتر که بگوییم سالم و خوش زیستن باید که سرشار از انرژی بود. اما انرژی ما محدود است و ارزشمند، و باید که مراقبش باشیم. دالایی لاما ده عامل فرساینده و به گفته خودش دزدِ انرژی را نشان مان می دهد و زنهار می دهد که از آنها دوری کنیم.
چگونه فرزندان مان را برای رفتن به مدرسه بعد از تعطیلات آماده کنیم؟
روزهای آفتابی تابستان به تدریج کوتاه می شوند. از همین الان می توان وزش باد پاییزی را حس کرد و ریزش برگ ها را دید و البته حرف و سخن ها در باب رفتن به مدرسه. رفتن به مدرسه بعد از سه ماه تعطیلات الحق که نه تنها برای دانش آموزان که برای والدین هم چالش برانگیز است؛ صبح زود و نان و پنیر و چرت زدن در سرویس و زورکی وایستادن صف صبحگاه و البته صدای خوشایند ناظم عزیز از بلندگو که چرت نه فقط دانش آموزان که همسایه ها را نیز می پراند. با این حال با کمی حوصله،صبوری و خلاقیت می توان این روند را تسهیل کرد.
نقش والدین در عادات بدِ غذایی فرزندان
پسر نوجوان شما کمی قبل از خواب سراغ یخچال می رود و به رغم اینکه شام مفصلی خورده است و گرسنه نیست، پنهانی به نقل خودش " دلی از عزا درمی آورد"؛ دخترتان به رغم کمبود وزنی که دارد، همواره نگران است که مبادا وزنش اضافه شود و همواره ضعف دارد؛ باورتان بر این است که پسر خوش اشتها و سرحالی دارید و چه خوب که دخترتان از همین الان مراقب زیبایی و اندام اش هست.آیا تاکنون چیزی در مورد "اختلال خوردن" شنیده اید؟ از عادات بد ِ غذایی فرزندان تان چه می دانید؟ با سواد زندگی همراه باشید.
آیا حسادت در رابطه عاطفی ناشی از عشق است؟
اغلب از زوج ها می شنویم که « من خیلی حسودی می کنم، آخه عاشق همسرم هستم، و اصلاً دوست ندارم به کسی جز من خیلی توجه نشان دهد»؛ « خوش به حالت که همسرت اینقدر حساس است، اگر روزی دیدی حساسیت اش کم شده و حسادت نمی کند، باید گوش به زنگ باشی و احساس نگرانی کنی»؛ آیا این باور رایج صحت دارد؟ آیا عشق و عاشقی حسد را توجیه می کند؟
3 حقیقت دردناک ِ زندگی که خیلی زود فراموش می کنیم
"چند بار امید بستی و دام برنهادی تا دستی یاری دهنده، کلامی مهر آمیز، نوازشی یا گوشی شنوا به چنگ آری؟ چند بار دامت را تهی یافتی؟ از پای منشین؛ آماده شو که دیگر بار و دیگر بار دام باز گستری" که زندگی سخت ساده است و پیچیده نیز هم !
چگونه به فرزندم بگویم که سرطان دارد؟
وقتی صحبت از کودکان می شود ناخودآگاه هلهله بازی و شادی تداعی می شود. کودکان در لحظه حال به سر می برند، درگیر مکالمه ذهنی نیستند و سرشار از انرژی و روح زندگی و امیدند.وقتی کودک مان مبتلا به بیماری می شود، به ویژه بیماری هایی که پروسه درمانی طولانی تری دارند، این سوال مطرح می شود که چگونه دنیای شاد آنها را بهم بریزیم و در مورد بیماری با آنها حرف بزنیم.
چگونه با کنترل خشم مان اوقات خود و دیگران را تلخ نکنیم؟ ( راهکارهای عملی)
بعد از یک روز کاری سخت، خسته به خانه می آیید انتظار دارید در محیطی آرام، امن و پاکیزه کمی استراحت کنید. به محض ورود به خانه در جا خشک تان می زند، انگار زلزله شده است: اشیا همه جا پخش و پلا، میز پر از خورده کاغذ و خوراکی و ظروف کثیف، اسباببازیها در سراسر اتاق نشیمن ولو، همسر و فرزندان تان در حال داد و فریاد پای یک بازی کامپیوتری؛ همه این ها در حالی است که همسرتان دست کم 5 ساعت زودتر از شما به خانه رسیده، اما دست به سیاه و سفید نزده که هیچ، خودش هم عامل بی نظمی بوده است. انگار چیزی روی سرتان آوار می شود؛ نبض تان تند می زند و می خواهید که منجر شوید!
این 22 نشانه حکایت از بی وفایی همسرتان دارد
اخیرا متوجه رفتارهای مشکوکی در همسرتان شده اید؛ صورت حساب هایی که توضیحی برایش ندارد، جیم شدن ناگهانی، مأموریت های کاری که تاکنون سابقه نداشته اند و دروغ های جور واجور؟! صدای اش که می کنید به جای "جانم" ِ همیشگی یک "بله" کِش دار می شنوید؟ نشانه ها خبر از چیزهای خوبی نمی دهند، نشانه ها مهم اند اما قطعی نیستند؛ هوشیار باشید و بکوشید اوضاع را راست و ریس کنید.
چگونه فرزندانی امیدوار و با پشتکار تربیت کنیم؟ ( راهکارهایی عملی برای مقابله با ناامیدی)
گاهی تمام زورمان را می زنیم و تمام تلاش مان را می کنیم، اما نتیجه دلخواه به دست نمی آید؛ کمی ناامید می شویم، اما به دور برمان نگاه که می کنیم، کودکان با چشم های کنجکاوشان حواس شان به ماست، که چه می کنیم؛ خیلی سریع از ما الگو می گیرند! لطفا با شادی از نو شروع کنید و امیدوار و پرتلاش ادامه دهید. کودک امیدوار اول از همه والدینی امیدوار دارد که در خانه به او مسئولیت پذیری را می آموزند، و از ناکامی باکی ندارند.
«شانس آوردی؛ می تونست بدتر از این بشه!» آیا این نگاه واقعاً کمک می کند؟
« ناراحت نباش، مهم نیست؛ می تونست خدای نکرده خیلی بدتر از این بشه، اما شانس آوردی»! « می دونی چه کسایی الان با چه بیماری ها و مصیبت های کلانی دست و پنج نرم می کنند، غم تو که چیزی نیست؛ الکی غصه میخوری؛ بدتر از بد بسیار است»! به نظر شما این عبارات برای تسکین درد و اندوه موثرند یا بیشتر با بی ارزش نشان دادن رنج ما، نمک بر زخم مان می پاشند؟!
رایج ترین ترس ها در کودکان کدامند؟ ( + 7 راهکار عملی)
بسیار شنیده ایم که مادری از اینکه فرزندش می ترسد، نگران است؛ مادران با تجربه در پاسخ به نگرانی اش با اطمینان می گویند: " نترس! این ترس ها کاملاً طبیعی اند و به مرور که بزرگ می شود از بین می روند". اما آیا واقعا جا ندارد وقتی فرزندمان از ترس گریه می کند و بی قرار می شود، نگران شویم؟ اساساًکدام ترس ها طبیعی و تکاملی اند؟ چرا برخی ترس ها حتی در بزرگسالی هم دست از سر آدم برنمی دارند؟
چگونه خود را ببخشیم و گذشته را پشت سر بگذاریم؟
بخشیدن خود و غلبه بر گذشته نیازمند مهارت های روانی-عاطفی ظریفی است. در واقع، دردی که دیروز سرگرفته است و امروز هنوز شما از بابت آن احساس گناه می کنید، همچون نخی شل شده در بافت وجودی شماست؛ اگر آن را بکشید، همه چیز سر باز می کند و در نهایت از هم می پاشد. با خودتان مهربان باشید؛ حق شما این نیست که با ناراحتی دائمی زندگی کنید، با آن سنگینی درونی که حرکت کردن رو به جلو را از شما دریغ می کند!
وقتی همسرم خانواده اش را به من ترجیح می دهد، چه کار کنم؟
چرا من الویت اول همسرم نیستم و او همواره والدین اش را به من ترجیح می دهد؟ این سوالی است که خیلی از زوج ها می پرسند؛ بنابراین فقط شما نیستید که با چنین مشکلی دست و پنجه نرم می کنید. کوشیده ایم در اینجا پاسخ های روشن و سازنده ای را در اختیار شما قرار دهیم: پرداختن به اهمیت پیوندهای خانوادگی، مسئله هویت ، تأثیر آموزش و فرهنگ و غیره . در ادامه نیز عناصر مهمی را برای غلبه بر این وضعیت ارائه می دهیم. باشد که هر کس جایگاه خودش را داشته باشد و به جایگاه دیگری احترام بگذارد.
چرا دیگران را بی ارزش می کنیم تا خودمان بدرخشیم؟
حتما در محیط های کاری با افراد پرهیاهو و ظاهراً منتقدی مواجه شده اید که همیشه در حال خرده گیری از کار دیگرانند، و با شنیدن هر نظر یا ایده نو یا حتی خلاقانه ای آن چنان با اطمینان آن را رد می کنند و در مذمت آن داد سخن می دهند که فرد ایده پرداز احساس می کند چیز بی ارزشی گفته است؛ در همین راستا بر دیگران بگی نگی این امر مشتبه می شود که منتقد عجب آدم تیز بین و باهوشی است!
سخت کار کردن یا هوشمندانه کار کردن؛ کدام بهتر است؟
سخت کوشی همیشه منجر به موفقیت نمی شود، اما مؤلفه ای است که به شما امکان می دهد به اهداف زیادی برسید. به هر حال، این روشْ استفاده از منابع در جهت مثبت است. همانطور که می گویند، سخت کوشی اولین قدم برای رسیدن به چیزی است، اما هوشمندانه کار کردن شما را به جایی که می خواهید برسید، می رساند.
چرا برخی زوج ها در شبکه های اجتماعی در مورد روابط عاطفی شان لاف می زنند؟
گاهی شاهد عکس ها و محتواهایی از دوستان متأهل مان در شبکه های اجتماعی هستیم، که اگر واقعا آن ها را از نزدیک در دنیای واقعی نمی شناختیم، و با هم رفت و آمد نداشتیم، باورمان می شد که این زوج عاشق ترین و خوشبخت ترین زوج روی زمین اند!! اما همین چند شب پیش در منزل شان شاهد بودیم که چه رابطه شکننده و آسیب پذیری دارند و چقدر سر هیچ و پوچ به هم می پرند!! به راستی چرا برخی زوج ها در شبکه های اجتماهی اینهمه در مورد رابطه عاطفی شان لاف می زنند؟!
چرا برخی نوجوانان از داشتن والدین خود خجالت می کشند؟
شاید برای شما هم پیش آمده باشد که در دوره ای از زندگی تان از حضور والدین تان در جمع دوستان یا هم کلاسی های تان حسابی خجالت زده شده و پیش خود گفته باشید: " چقدر بد شد! کاش این ریختی نیومده بودند! اصلاً چرا اومدند!"؛ طوری به هم می ریزید که دوستان تان بو می بَرند و پوز خندی می زنند، والدین تان که کمی معذب شده اند، چیزی به روی خودشان نمی آورند!! اکنون پس از گذر سال ها هنوز آن نگاه ها پیش چشم تان است، نگاه حاکی از احساس گناه پدر و مادرتان! حاضرید هر چه دارید بدهید تا ببینید مادرتان با همان روسری نامرتب یا پدرتان با همان پیشانی عرق کرده و لبخندی به پهنای صورت ناگهان جلوی تان ظاهر می شوند!
چرا فکر می کنید همه چیز تحت کنترل شماست؟
از خواب بیدار می شوید، به محض اینکه چشم باز می کنید، کل زندگی پیش چشم تان مجسم می شود؛ تمام اخبار خوب و بدی که شنیده اید، جان می گیرند، تمام اتفاقات در کسری از ثانیه مجسم می شوند؛ چه حس و حال غریبی وقتی فکر می کنید مسئول مستقیم همه اتفاقات، شما هستید! اینکه همه چیز تقصیر شماست! جایی، چیزی، یک آن که حواس تان نبوده است، از کنترل شما خارج شده است! آرام باشید؛ یک نفس عمیق بکشید؛ همه چیز تحت کنترل شما نبوده و نیست!
چه کنیم وقتی شریک عاطفی مان هنگام مخالفت فریاد می کشد؟
با همسرتان مشغول گفت و گویید و ظاهراً همه چیز خوب پیش می رود، شما در کمال آرامش اظهار نظری می کنید و نظر همسرتان را می پرسید، ناگهان چشمانش گرد می شوند و چنان از کوره در می رود و فریاد می کشد که انگار آسمان به زمین رسیده است؛ رگ های گردنش متورم و صورتش کبود می شود!! شما در عین وحشت زدگی با خود فکر می کنید که کافی بود به آرامی بگوید: نه، من موافق نیستم!!! اینهمه داد و بیداد چرا؟؟