تا به حال هیچ فکر کرده اید اگر اینقدر که حواس تان به قضاوت کردن دیگران هست، که چرا این کار را کردند، چرا این حرف را زدند، چرا کج رفتند، چرا راست رفتند، اخم کردند، چاق شدند، لاغر شدند، معتاد شدند، طلاق گرفتند و ... کمی حواس تان به خودتان بود، هم حال بهتری داشتید، هم خواسته یا ناخواسته از آسیب زدن به دیگران دست برمی داشتید، و هم خودتان کمتر مورد قضاوت قرار می گرفتید!

پسر نوجوان شما اخیرا با پدرش زیاد درگیر می شود، قلدری می کند، شاخ و شانه می کشد و صدای دو رگه اش را بلند می کند؟ دختر نوجوان تان دائم جلوی آینه با جوش های صورت اش ور می رود، بیشتر اوقات گوشی به دستْ خودش را در اتاقش حبس می کند، و تا شما یک کلمه می گویید، در اتاقش را می کوبد و قهر می کند؟ فضای خانه متشنج شده است؟! خونسرد باشید؛ همه ی این رفتارها طبیعی اند ، صبور و مهربان باشید تا در کنار فرزندان تان به خوبی از این مراحل عبور کنید.

همسر شما تا حالا یک بار هم دست روی شما بلند نکرده است، اصلا دست بزن ندارد؟ به شما ابراز محبت و علاقه می کند، دوست تان هم دارد؟ اما به رغم همه این ها بی وقفه تحقیرتان می کند؟ در کنار او احساس بی ارزش بودن می کنید؟ جرأت ندارید بدون اجازه او پول خرج کنید یا با کسی حرف بزنید؟ مجبورید هر وقت او می خواهد تن به رابطه جنسی دهید؟ صبر کنید، کمی در خوشبختی تان درنگ کنید! چرا که پیامدهای آزار روانی به مراتب بدتر از آزار فیزیکی است؟

فرض کنید در محل کارتان اجرای پروژه مهمی را با توجه به شناختی که از توانایی های تان دارند، به شما سپرده اند؛ شما هم خوب می دانید که به راحتی می توانید از پس کار برآیید؛ اما اینقدر امروز و فردا می کنید که بالاخره روز تحویل کار فرا می رسد، اما شما هیچ قدمی برنداشته اید! مستاصل می شوید؟ با خود فکر می کنید چرا اینهمه وقت تلف کردم؟ اگر هر روز یک قدم برداشته بودم، کار تمام بود؟ اما...