آیا حرف زدن با خود اختلالی روانی است؟

صحبت کردن با خود امری رایج است و کارشناسان معتقدند صحبت کردن با خودتان به شما کمک می‌کند افکار خود را به شیوه ای سالم و سازنده پردازش کنید.

حرف زدن با خود  با مشکلاتی مانند انواع استرس، اضطراب یا تروما مرتبط است. اگر علائم دیگری مانند مشکل در خوابیدن یا احساس ناراحتی شدید را تجربه می کنید، بهتر است به یک مشاور روانشناس استرس مراجعه کنید.

حرف زدن با خود

حرف زدن با خود طبیعی است. اگرچه گاهی ممکن است مشکلاتی ایجاد کند یا نشانه ای از یک بیماری روانی باشد، در اغلب موارد، شما می توانید بدون نگرانی به این روال ادامه دهید و با خودتان حرف بزنید.

بیشتر مردم گفتگوی درونی دارند، اما بسیاری از افراد همچنین به گفتگوی بیرونی با خود می‌پردازند. تقریباً همه حداقل گاهی اوقات با خودشان به صورت بلند صحبت می‌کنند، اما برخی این کار را بیشتر از دیگران انجام می‌دهند.

نظر روانشناسی درباره حرف زدن با خود با صدای بلند

در حالی که صحبت کردن با خود با صدای بلند نسبتا رایج است، تحقیقات زیادی در مورد اینکه چرا برخی افراد با صدای بلند با خودشان صحبت می کنند و برخی دیگر این کار را نمی کنند، صورت نگرفته است. مقاله ای که در سال ۲۰۱۹ در مجله Frontiers in Neuroscience منتشر شد که چند توضیح مختلف را مورد بررسی قرار داد.

۱- انزوای اجتماعی

یک نظریه درباره صحبت کردن با خود نشان می دهد افرادی که زمان بیشتری را به تنهایی سپری می کنند، ممکن است با احتمال بیشتری با خودشان صحبت کنند. از آنجا که آن ها تعاملات کمتری با دیگران دارند، صحبت کردن باخودشان به عنوان شکلی از ارتباطات اجتماعی عمل می‌کند.

تحقیقات زیادی در حمایت از این نظریه وجود دارد. مطالعات زیادی درباره حرف زدن با خود نشان داده اند بزرگسالانی که در کودکی تنها بوده اند، با احتمال بیشتری با صدای بلند با خودشان صحبت می‌کنند.

یک مطالعه دیگر نشان داد که افرادی که احساس تنهایی می‌کنند و نیاز قوی به تعلق دارند، بیشتر احتمال دارد که با خود صحبت کنند. در این مورد، گفتگوی با خود به عنوان راهی برای پر کردن نیازی عمل می‌کند که از طریق روابط اجتماعی محدود یا نامطلوب برآورده نمی‌شود.

۲- اختلال شناختی

این نظریه پیشنهاد می‌کند که افراد ممکن است به دلیل رویدادهای اختلال‌ زا در شناخت، که معمولاً ناشی از نشانه های استرس یا رویدادهای مشابه هستند، با صدای بلند با خود صحبت کنند. به عنوان مثال، احساسات اضطراب یا تمایلات وسواس‌ گونه می‌توانند اختلالات شناختی ایجاد کنند که با افزایش گفتگوی با خود مرتبط است.

برای مثال، بنا بر یک مطالعه افراد زمانی که آماده  سخنرانی اند و  اضطراب دارند، بیشتر با خود صحبت می‌کنند.
این مطالعه همچنین تأثیر گفتگوی مثبت و منفی با خود را نشان داد. افرادی که به صورت منفی یا انتقادی با خود صحبت می‌کردند، بیشتر احتمال داشت که اضطراب سخنرانی عمومی بیشتری را تجربه کنند.

انواع حرف زدن با خود

چند نوع مختلف از حرف زدن با خود وجود دارد. گفتگوی با خود معمولاً یا مثبت است یا منفی، اما می‌تواند از نظر هدف مورد نظر نیز متفاوت باشد.

۱- گفتگوی مثبت و منفی

صحبت کردن با خود به صورت مثبت ممکن است شامل بیان تأییدهای خود یا جملاتی باشد که برای حفظ انگیزه و الهام بخشی طراحی شده‌اند.

در مقابل، گفتگوی منفی همراه با افکار منفی معمولاً بر روی جملات انتقادی یا سرزنش‌ کننده متمرکز است.

۲- گفتگوی آموزشی

این نوع گفتگوی خودمحور بر روی بیان مراحل لازم برای حل یک مشکل یا انجام یک کار متمرکز است و به افراد کمک می کند تا بر حل مشکلات و ارائه راهکار تمرکز کنند. اگر بدانید گفتگوی درونی چیست، می توانید از این شیوه صحبت کردن با خود نهایت استفاده را ببرید.

۳- گفتگوی انگیزشی

این نوع گفتار بر تشویق برای انجام یک کار تمرکز دارد. برای مثال، ممکن است به خاطر تلاش‌ های تان به خود تبریک بگویید یا به خود یادآوری کنید که قادر به موفقیت هستید.

حرف زدن با خود چرا چیز بدی نیست؟

علاوه بر اینکه صحبت با خود یک عادت کاملا طبیعی است، گفتار خصوصی یا خودمحور (اصطلاحی علمی برای صحبت کردن با خودتان) می تواند از چند جهت به نفع شما باشد.

۱- می‌تواند به شما در پیدا کردن چیزها کمک کند

شما یک لیست خرید فوق‌ العاده تهیه کرده‌اید. اما لیست را کجا گذاشته‌اید؟ در خانه پرسه می‌زنید و در حال جستجو، زیر لب می‌گویید: «لیست خرید، لیست خرید.»

۲- می‌تواند به شما کمک کند متمرکز بمانید

گاهی در جلسات مشاوره تمرکز حواس از تکنیک صحبت کردن با خود برای ایجاد تمرکز فعالانه استفاده می شود.

به آخرین باری که کاری دشوار انجام دادید فکر کنید. شاید شما تخت خوابتان را به تنهایی سرهم کرده اید.

شاید در حین کار کمی از خستگی‌تان با چند جمله اعتراضی (حتی شاید فحش) کاسته‌اید. احتمالاً همچنین در سخت‌ترین قسمت‌ها با خودتان صحبت کرده‌اید و شاید حتی به خود یادآوری کرده‌اید که در حال پیشرفت هستید وقتی که احساس می‌کردید می‌خواهید تسلیم شوید. در نهایت، موفق شدید و گفتگو با خوتان ممکن است به شما کمک کرده باشد.

۳- حرف زدن با خود می‌تواند به شما انگیزه بدهد

وقتی احساس می‌کنید در جایی گیر کرده‌اید یا با چالش‌هایی مواجه هستید، کمی گفتگوی مثبت با خود می‌تواند تأثیر شگفت‌انگیزی بر انگیزه‌تان داشته باشد.

این کلمات تشویق‌آمیز معمولاً وقتی به صورت بلند بیان می‌شوند، وزن بیشتری دارند تا اینکه فقط به آن‌ها فکر کنید.

۴- حرف زدن با خود می‌تواند به شما در پردازش احساسات دشوار کمک کند

اگر با احساسات دشواری دست و پنجه نرم می‌کنید، صحبت کردن با خودتان درباره آن‌ها می‌تواند به شما کمک کند تا آن‌ها را با دقت بیشتری بررسی کنید.

برخی از احساسات و تجربیات آن‌ قدر شخصی هستند که ممکن است احساس نکنید که می‌توانید آن‌ها را با کسی، حتی یک فرد مورد اعتماد، به اشتراک بگذارید تا زمانی که کمی روی آن‌ها کار کرده باشید.

صرف زمان برای این احساسات می‌تواند به شما کمک کند تا آن‌ها را تحلیل کنید و نگرانی‌های احتمالی را از نگرانی‌های واقعی تفکیک کنید. 

راه های بهره‌ برداری حداکثری از گفتگوی با خود

درمان حرف زدن با خود

صحبت کردن با خود به وضوح می‌تواند مزایایی داشته باشد، اما کارهایی نیز وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا مطمئن شوید از گفتگوی با خود به بهترین نحو استفاده می‌کنید.

۱- مثبت نگه‌ داشتن

گفتگوی منفی با خود، چه در ذهن و چه به صورت بلند، می‌تواند تأثیرات جدی منفی بر رفاه شما داشته باشد. اگر تمایل دارید بر روی افکار منفی تمرکز کنید یا در آن‌ها غرق شوید، پیدا کردن راه‌هایی برای بازنویسی کلمات‌تان می‌تواند مفید باشد.

یکی از روش های مدیریت احساسات این است که صحبت کردن با خود را در جهت مثبت و خواسته ها یا زیبایی هایی که در زندگی دارید نگه دارید.

۲-  سوال بپرسید

پرسیدن سوال از خود درباره آنچه یاد گرفته‌اید یا معنای یک موضوع می‌تواند ابزاری قدرتمند برای بهبود حافظه باشد. زیرا در واقع شما چیزی را یاد می‌گیرید و سپس آن را به خود آموزش می‌دهید، که به تقویت اطلاعات و تثبیت آن در حافظه بلند مدت کمک می‌کند.

در واقع صحبت کردن با خود اگر به شیوه مرور خاطرات مثبت باشد برای تقویت حافظه بسیار مفید است.

۳- به آنچه می گویید توجه کنید

صحبت کردن با خودتان زمانی مفیدتر است که واقعا به آنچه می گویید توجه کنید و به آن گوش دهید.

یعنی به ندای درونی و حرف هایی که با خود می زنید توجه کنید. این صحبت ها نشان دهنده نوع افکارتان درباره خودتان هستند. مدیریت حرفهایی که با خودتان می زنید در نهایت حالتان را بهبود می بخشند.

۴- استفاده از نفر دوم یا سوم

به جای صحبت کردن با خودتان به عنوان اول شخص، سعی کنید به دیدگاه دوم (شما) یا حتی سوم شخص (او / او / آن ها) روی بیاورید.

در یک مطالعه درباره فواید حرف زدن با خود، محققان دریافتند که وقتی افراد به عنوان شخص سوم با خودشان صحبت می کنند، می توانند احساسات خود را بهتر تنظیم کنند. اگر با احساسات دشوار یا استرس زا سر و کار دارید، این کار می تواند بسیار مفید باشد.

درمان کسانی که با خود حرف می زنند

افراد زیادی در بخش مشاوره تصویری روانشناسی ویکی روان این سوالات را مطرح می کنند که:

معمولاً صحبت کردن با خود مشکلی ندارد، اما این به این معنا نیست که در مواقعی نمی‌خواهید افکارتان را برای خود نگه دارید و آن‌ها را بیان نکنید. به عنوان مثال، دیگران ممکن است گفتگوی شما با خود را مزاحم بدانند، به‌ خصوص اگر در یک فضای کاری مشترک با دیگران باشید.

پس چه کار می‌توانید بکنید تا تمایل خود به صحبت کردن با خود را مدیریت کنید؟ برخی از استراتژی‌هایی که می‌توانند کمک کنند عبارتند از:

۱- با دیگران صحبت کنید

اگر برای فکر کردن به یک مشکل یا ایجاد انگیزه در خودتان با خود صحبت می‌کنید، ممکن است مفید باشد که به جای آن با افرادی که در اطرافتان هستند صحبت کنید. می‌ توانید سوالاتی بپرسید یا بپرسید آیا آن‌ها می‌خواهند نظراتی درباره ایده‌ های شما ارائه دهند.

اگر در ارتباط با دیگران مشکل دارید، حتما مقاله اصول صحبت کردن با دیگران را در ویکی روان مطالعه کنید.

۲- خودتان را مشغول کنید

پیدا کردن راه‌ های دیگر برای مشغول ماندن می‌تواند به کاهش تمایل شما به صحبت کردن بلند کمک کند. به عنوان مثال، می‌توانید آدامس بجوید، کمی آب بنوشید یا یک نعناع یا تکه‌ای آب‌نبات سفت بمکید.

ببینید چه کارهایی ذهنتان را خوب درگیر می کنند. بیشتر آنها را انجام دهید. در واقع برای درمان حرف زدن با خود باید برنامه داشته و اصول ذهن آگاهی را اجرا کنید.

۳- افکار خود را بنویسید

نوشتن در دفترچه می‌تواند یک تمرین مفید باشد که به شما کمک می‌کند احساسات را پردازش کنید، راه‌ حل‌ها را بررسی کنید و حتی علائم اضطراب را کاهش دهید.

نوشتن برای رهایی از افکار وسواسی بسیار مناسب است.

چه زمانی باید نگران بود؟

گفتگوی با خود همیشه یک نیروی مثبت نیست. افراد زیادی وقتی کنترل خاصی روی صحبت کردن با خود ندارند باید دارو مصرف کنند تا کمی بهتر شوند!

اگر درگیر گفتگوی منفی با خود باشید، این می‌تواند تأثیر منفی بر اعتماد به نفس، عزت نفس و سلامت روان شما بگذارد. گاهی اوقات ممکن است خود را در حال گفتگوی با خود درباره افکار غم‌ انگیز، منفی و تاریک بیابید. این نوع گفتگوی با خود ممکن است نشانه‌ای از یک اختلال روانی باشد.

در هر صورت هیچ عادتی نباید مخل آرامش روانی شما باشد که صحبت کردن با خودتان هم یکی از این موارد است.

اختلالات روانی مرتبط با گفتگوی با خود

برخی از اختلالات روانی می‌توانند شما را بیشتر درگیر گفتگوی منفی با خود کنند. این اختلالات شامل موارد زیر هستند:

بیماری افسردگی
اضطراب
اختلال وسواس فکری عملی (OCD)

گفتگوی با خود همچنین می‌تواند نگران‌ کننده باشد اگر به توهمات ختم شود. در این حالت، فرد به جای صحبت کردن با خود، با یک منبع خارجی غیر واقعی صحبت می‌کند.

بیماری های روانی که صحبت کردن با خود می تواند زمینه ساز آنها شود
توهمات و استمرار در حرف زدن با خود ممکن است به تعدادی از بیماری های مختلف مرتبط باشند، از جمله:

بیماری اسکیزوفرنی
اختلال دوقطبی که رابطه جدی با حرف زدن با خود در افراد دارد. این بیماری ها برای درمان نیاز به مشاوره دوقطبی دارد.
مصرف مواد مخدر و اعتیاد آور
اختلالات متابولیک (Metabolic syndrome)
اختلال استرس پس از سانحه (PTSD)

گفتگوی با خود که غیرمنطقی، بی‌معنی و همراه با افکار نامنظم باشد، می‌تواند نشانه‌ای از اسکیزوفرنی یا یک اختلال مرتبط باشد.

منبع: ویکی روان