تمام آنچه باید در مورد اشتراک گذاری شبکه ای تصاویر کودکان بدانید

چه نکاتی مهم است که والدین و مراقبین هنگام به اشتراک گذاری محتوای آنلاین در مورد فرزندان خود بدانند و به آن فکر کنند؟

برای به اشتراک گذاشتن تصویر کودکان باید به دو موضوع اساسی فکر کنیم. اولین مورد آسیب ملموسی است که بچه ها می توانند در هنگام اشتراک گذاری آنلاین والدین تجربه کنند.
برای مثال، بزرگسالانی هستند که ممکن است بخواهند به دلیل محتوایی که به صورت آنلاین دیده‌اند، با فرزندان شما ارتباط برقرار کنند یا به آنها آسیب برسانند.
در برخی از کشورها، کارشناسان بازاریابی اطلاعات نیز وجود دارند که بر اساس اطلاعاتی که ما به اشتراک می گذاریم، پرونده های دیجیتالی را در مورد فرزندانمان ایجاد می کنند، ممکن است پیش بینی هایی در مورد آنچه که فرزندان ما می گویند یا انجام می دهند یا مشکلات سلامتی که فرزندان ما در آینده ممکن است داشته باشند را بر اساس اطلاعاتی که ما به آنها می دهیم و به اشتراک می گذاریم، پیش بینی کنند.

تصاویر جعلی نیز بسیار نگران‌کننده هستند. تهدید به تغییر کاربری تصاویر فرزندان ما به روشی غیرقانونی یا مخرب که می‌تواند باعث آسیب شود یا احتمال ایجاد متن ها، نوشته ها و جوک های ناشایست و خجالت آوری که می‌تواند فرزند ما را در یک موقعیت منفی نشان دهد.

خوشبختانه به نظر می رسد که در حال حاضر این موارد آن قدر رایج نیستند، اما ما نمی دانیم که با پیشرفت فناوری هایی مانند هوش مصنوعی، آینده چه خواهد شد یا چگونه تغییر خواهد کرد.

دومین مورد این است که وقتی ما اطلاعات و مطالبی را در مورد فرزندان خود به صورت آنلاین به اشتراک می گذاریم بدون اینکه آنها را در فرآیند تصمیم گیری دخالت دهیم، فرصت ارزشمندی را برای آموزش موضوع “رضایت گرفتن قبل از به اشتراک گذاری” به فرزندانمان از دست می دهیم و قادر نخواهیم بود به آنها نشان دهیم که برای حریم خصوصی افراد ارزش قائل هستیم.

وقتی فرزندان ما در سنی هستند که خودشان می توانند از شبکه های اجتماعی استفاده کنند، امیدواریم که به حریم خصوصی ما احترام بگذارند و تصاویری از ما را که نمی خواهیم به اشتراک بگذاریم به اشتراک نگذارند.

ما همچنین از آنها می خواهیم که به حریم خصوصی همسالان خود احترام بگذارند و بدون رضایت عکس سایر کودکان و بزرگسالان را برای دیگران ارسال نکنند.

بچه ها چه احساسی نسبت به اشتراک گذاری شبکه ای تصاویرشان دارند؟

مهم نیست چند سال داریم، همه ما مایلیم قدرت تصمیم گیری داشته باشیم و مستقل عمل کنیم.
همه ما برای تصاویر فردی خود ارزش قائل هستیم. چه چهار یا پنج ساله باشیم و بخواهیم لباس صورتی بپوشیم نه لباس بنفش.
اینکه 12 یا 13 ساله باشیم و بخواهیم در حالی که دست مادربزرگ را گرفته ایم، دیده شویم. یا ممکن است نخواهیم در حالی که دست مادربزرگ را گرفته ایم دیده شویم.

اهمیت دادن به احساسات کودکان

اینها ممکن است برای بزرگسالان چیزهای کوچکی به نظر برسند، اما برای فرزندان ما واقعاً مهم هستند. وقتی بچه‌ها احساساتی دارند، احساساتشان مهم و عمیق هستند و ما باید فضایی را برای ابراز آن‌ها در نظر بگیریم.
کودکان خردسال نمی توانند رضایت آگاهانه در مورد به اشتراک گذاری عکس ها و ویدیو های شان بدهند.

شاید اگر می توانستند درباره احساسات شان گفت و گو کنند، نظر مخالفی را ابراز می کردند و مخالفت می کردند.

همچنین، اگر بلافاصله بعد از یک رویداد، شروع به اشتراک گذاری تصاویر کودکان مان کنیم، شاید تجربه کودکی درک آن رویداد یا حس خوش را از دست بدهد.
بنابراین به زمان به اشتراک‌گذاری دقت کنید. بهتر است که ما وقتی با بچه‌هایمان هستیم، از وسائل دیجیتال خود دور بمانیم.
بودن در لحظه حال مهم است، و بهتر است که  در دنیای اخبار سیر نکنیم، و بتوانیم به بچه‌هایمان اجازه دهیم تا خاطراتی را که در آن لحظه می سازند را زندگی کنند.
تماشای تصاویر و ویدیوهایی که در دستگاه های خود گرفته ایم بعدها خیلی هم لطفی ندارد، اگر تجربه همان لحظه را از دست بدهدیم.

چگونه والدین می توانند از حریم خصوصی فرزندان خود در دنیای دیجیتال محافظت کنند؟

کاری که والدین می توانند انجام دهند این است که از به اشتراک گذاشتن اطلاعات بیش از حد شخصی در مورد فرزندان خود مانند داستان هایی که کودک را در موقعیت آسیب پذیری نشان می دهد یا تصاویر بسیار خصوصی کودک اجتناب کنند، حتی اگر ممکن است آنها را با نمک و بامزه بدانند.

این مهم است که سعی کنید دیدگاه فرزندتان را درباره تصاویر و عکس ها بدانید. والدین هرگز نباید تصاویر فرزندان خود را در هر حالتی که لباس به تن ندارند به اشتراک بگذارند زیرا متأسفانه کاربران اینترنتی فریبکار و خلافکاری وجود دارند که ممکن است از این تصاویر برای مقاصد و اهداف نادرست و بد استفاده کنند.

والدین همچنین می توانند با فرزندان خود در مورد آنچه به اشتراک می گذارند و روندی که طی می کنند صحبت کنند تا تصمیم بگیرند که آیا مطلبی برای به اشتراک گذاری مناسب است یا خیر.

برای مثال وقتی از ماشین حساب برای حل یک مسئله ریاضی کمک می گیریم، فقط نمی‌خواهیم که ماشین حساب به ما پاسخ دهد، بلکه می‌خواهیم فرایند کارمان را درک کنیم. به همین ترتیب، صحبت کردن و مشورت با فرزندمان درباره چگونگی به اشتراک گذاری تصاویر، یک فرصت ارزشمند یادگیری برای اوست.

با این حال، مهم است توجه داشته باشید که والدین نمی توانند این کار را به تنهایی انجام دهند. بسیاری از اقدامات حمایتی و مراقبت از کودکان باید بر عهده سیاست گذاران ما و بسترهای دیجیتالی باشد تا فضاهای امن تری برای خانواده ها ایجاد کنند.

این غیرمنصفانه است که از والدین انتظار داشته باشیم که متوجه باشند که بسترهای فناوری چگونه کار می‌کنند و چه فرایندهایی را طی می کنند، به ویژه با در نظر گرفتن سرعت بالای تغییرات آنها.

چگونه والدین می توانند از دیگران درخواست کنند که عکس فرزندانشان را در فضای مجازی منتشر نکنند؟

در مورد سلیقه و تمایلات خود برای به اشتراک گذاری تصاویر فرزندتان با دوستان و خانواده بزرگ خود گفتگوهای صادقانه داشته باشید، اما به یاد داشته باشید که اشتراک گذاری اطلاعات در مورد کودکان در رسانه های اجتماعی یک پدیده نسبتاً جدید است و همه به یک اندازه به این موضوع توجه نکرده اند و متوجه خطرات آن نیستند.

با این فرض که گفتگو و تعامل بیشتر با خانواده و افراد فامیل، به شما کمک می کند تا خواسته های شما درباره زندگی فرزندتان توسط دیگران مورد احترام قرار گیرد، به این گفتگوها نزدیک شوید و آن را ترویج کنید.

در محیط مدارس و سایر سازمان‌ها، می‌توانید بپرسید که آیا خط‌ مشی و برنامه ای برای به  اشتراک‌گذاری تصاویر کودکان در رسانه‌های اجتماعی وجود دارد یا خیر.
اگر این برنامه و خط مشی مشخص نشده است، با توجه به اینکه بسیاری از والدین در سازمان ها یا مدرسه ممکن است بخواهند بر جریان تصویر و اطلاعات فرزندان خود کنترل داشته باشند، شما به عنوان والد می توانید به ایجاد آن کمک کنید.

چگونه والدین و مراقبان می توانند با خیال راحت عکس ها و فیلم های فرزندان خود را به اشتراک بگذارند؟

اشتراک گذاری تصاویر کودکان هرگز نمی تواند 100 درصد ایمن باشد. همیشه باید بین خطرات و آنچه که والدین به عنوان مزایای به اشتراک گذاری تصاویر برداشت می کنند، تعادل برقرار کرد.

برای خانواده هایی که قصد دارند درباره فرزندان خود تصاویر و اطلاعاتی را به صورت آنلاین به اشتراک بگذارند، بسیار اهمیت دارد که مخاطبانی را که با آنها به اشتراک می گذارند در نظر بگیرند (تنظیمات حریم خصوصی شما در شبکه ها و رسانه های اجتماعی شما چیست، افرادی را که به عنوان دوست یا دنبال کننده اضافه کرده اید و غیره چقدر می شناسید).
چه مقدار اطلاعات را به اشتراک می گذارید [مانند مکان های خاص که می توانند شناسایی شوند و ویژگی های قابل شناسایی دیگر مانند نام مدرسه] و اینکه آیا این اطلاعات می تواند در حال حاضر یا در آینده برای فرزندان شما خصوصی، خجالت آور و یا آسیب رسان باشد یا خیر.

ما درگیر این می شویم که فرزندانمان بخشی از هویت ما هستند، اما در نهایت فرزندان ما مستقل هستند و احساسات و اندیشه های خاص خودشان را دارند. اشتراک گذاری تصاویر درباره خودمان یک موضوع است، اما وقتی در خانه خود درباره دیگران و کودکانمان مطالبی را به اشتراک می گذاریم موضوع دیگری مطرح می شود.