دردها یا لذت ها به طور دائمی با ما نمی مانند؛ مطالعات نشان داده است که شادی یا غم ناشی از یک اتفاق معمولاً از چند ثانیه تا حداکثر 90 روز در انسان باقی می ماند (استثناها را نادیده می گیریم).

افراد دارای شخصیت نوع D با احتمال بالاتری به امراض قلبی مانند بیماری عروق کرونری و همینطور اختلالات سیستم ایمنی و التهابات مزمن مبتلا می شوند.

ژان پیاژه - روان شناس - یکی از خاطراتش را این گونه تعریف می کند: 2 ساله بودم که دزدی خواست مرا از درون کالسکه ام برباید. پرستارم اما با شجاعت با دزد گلاویز شد و صورتش نیز زخم برداشت. سپس مرد پلیسی با شنل کوتاه و باتوم سفید از راه رسید و دزد در رفت. این حادثه که به صورت مبهم در خاطرم مانده نزدیک ایستگاه مترو رخ داد؛ اما در 15 سالگی ام اتفاق عجیبی رخ داد... .

خواب، "یک خط صاف بین لحظه خوابیدن و لحظه بیداری" نیست؛ خواب ما در طول شب، به صورت سینوسی از سبک به سنگین و از سنگین به سبک حرکت می کند.

برای اجداد ما پیدا کردن غذا کار سخت و طاقت فرسایی بود و وقتی بعد از مدت ها جست و جو در کوه ها و بیابان ها غذایی پیدا می کردند، مغز به آنها دستور می داد که فوراً آن غذا را بخورند و از دست ندهند چون بقایشان به آن بستگی داشت. اما در عصر ما، پیدا کردن غذا به سختی روزگار باستان نیست ولی مغز ما همچنان با دیدن غذا همان دستور قدیمی را صادر می کند: فوراً این غذا را بخور!

در بحث ارتباطات برند داشتن سیستم ارتباطی برای برند شخصی اهمیت زیادی دارد و به‌بیان‌دیگر هر برند شخصی باید یک الگوی و سیستم ارتباطی خاص و مفید به‌فایده برای مخاطبان خودش داشته باشد که یک ارتباط مداوم و هدفمند را با مخاطبانش ممکن می‌سازد.

اصل پارتو، یک عیار کلی به دست مان می دهد که حواس مان به پراکنده کاری هایمان باشد؛ درست است که همیشه و همه چیز دقیقاً منطبق بر اصل 80 - 20 نیست ولی در اغلب امور کلیات آن حاکم است.