بسیاری از والدین با فرزندان خود، به دلیل تنبلی هایی که می کنند مشکل دارند. این مسئله به ویژه در زمان گذر از نوجوانی به جوانی بیشتر دیده می شود چرا که به طور ناگهانی با افزایش وسیع سطح مسؤولیت ها، گسترش روابط اجتماعی و تغییرات هورمونی مواجه می شوند.
بسیاری از پدر و مادرها در برابر این رفتارها، ابتدا تحکم می کنند و بعد از چند دقیقه که گریه های کودک دل شان را به رحم آورد، تسلیم می شوند: باشه! ولی فقط چند دقیقه می توانی تلویزیون تماشا کنی... خیلی خب! برات می خرم، این قدر سر و صدا نکن!
برای سال ها بررسی مکانیزم آثار تشویق در محافل علمی و آموزشی مطرح بوده است. در یکی از جامع ترین این تحقیقات دانشگاه استنفورد یک گروه از دانش آموزان را در سانفرانسیسکو مورد بررسی قرار داد.
در برابر کودک 3 - 2 ساله باید از مکانیزم "انتقال حواس" استفاده کنیم یعنی حواس او را از آنچه می خواهد به یک چیز دیگر معطوف کنیم.
برای بچه هایی که سن شان کمی بالاتر است، می توانیم به جای "انتقال حواس" از "پیشنهاد جایگزین" استفاده کنیم و به جای حذف کامل درخواست فرزندمان پیشنهاد جدیدی به او بدهیم... .
کودک طی فرآیند بازی نحوه ایجاد صداهای جدید را می آموزد، دایره واژگان وی گسترده تر شده و قدرت تصویر سازی او بالا می رود. حتی وقتی کودکان با خودشان بازی می کنند، باز هم این دسته از مهارت ها تقویت می شوند چرا که اغلب دو نقش را ایفا و به گونه ای با خود ارتباط برقرار می کنند.
آیا خطوط ساده و یا در هم رفته ای که کودکتان روی کاغذ پیاده می کند، نشانه ای از هوش او خواهد بود؟ اختلاف نظر های زیادی بر سر این مسئله وجود داشت تا این که ثابت شد، طرح هایی که کودک در سن چهار سالگی از یک انسان می کشد، می تواند سرنخی برای کشف نبوغ وی باشد.
