ترس های دوران کودکی بسیار رایج و معمولند. همه ما دورانی را در کودکی به یاد می آوریم که از چیزی می ترسیدیم. شاید اکنون که به آنها فکر می کنیم، خنده مان بگیرد، اما اگر والدین در کودکی به این ترس ها بخندند و بی تفاوت از آن بگذرند، قطعاً پیامدهای بسیار بدی خواهد داشت.

اکثر نوجوانان در این سن و سال فکر می کنند که والدین شان آنها را درک نمی کنند و خودشان این توانایی را دارند که زندگی شان را مدیریت کنند. بنابراین این مرحله یکی از سخت ترین مراحل برای والدین به جهت برقراری ارتباط و گفت و گو با فرزندان شان است؛ اما چنانچه والدین مهارت های ایجاد ارتباط با آنها را بیاموزند، گام بزرگی در جهت آسایش خود و تربیت فرزندان شان برداشته اند.

فرزند خردسال و از او هم بیشتر ، فرزند نوجوان ما، همواره می‌خواهد، می‌خواهد و می‌خواهد. به خاطر داشته باشید که با تهدید، اصرار و پرخاش ِ آنها بیش از حد همدلی و همدردی نکنید. شما می توانید با فرزندتان همدردی کنید، بدون اینکه ناخودآگاه تسلیم تمام خواسته هایش شوید. شما باید محکم‌تر بمانید و اجازه ندهید رفتار احساسی و تهدیدآمیزشان شما را تسلیم کند.

آیا اینکه فرزند خردسال یا نوجوان شما خود را مستحق برآورده شدن همه خواسته هایش می داند، فقط یک مرحله از دوران رشدش به سمت بزرگسالی است و از آن عبور می کند، یا این خودخواهی اش را تا شما زنده هستید، با خود نگه می دارد؟ اصولا ًبا نوجوانی که فکر می کند جهان گرد او می چرخد، و والدینش فقط به این دلیل روی زمین اند تا به او خدمت کنند، چه کنیم؟

وقتی پای کودک کوچک ما به دنیای مدیتیشن یا مراقبه باز می شود، بهتر می تواند با خودش و با محیط اش ارتباط بگیرد. احساساتش را می شناسد و مدیریت شان می کند. تمرکز بالایی دارد و حواسش را جمع می کند. بیایید همت کنیم و پیش از آنکه گوشی تلفن همراه مان را در اختیار کودک خردسال مان بگذاریم تا سرگرم شود، ذهن آگاهی، این حکمت و شیوه پرورش باستانی را به وی بیاموزیم، یا بهتر است بگوییم کمی برای کودک مان وقت بگذاریم و با او ذهن آگاهی بازی کنیم.

 خیلی وقت ها شنیده ایم که مادری با خشم و ناله به نشانه اعتراض در حالی که به شدت احساس قربانی شدن می کند، به فرزندش می گوید: " چه طور دلت می آد بعد از این همه محبت و فداکاری ای که در حق ات کردم، این طور رفتار کنی؟ بعد از این همه زحمتی که برات کشیدم، این طوری مزد منو میدی؟ من تموم عمر و جوونیم رو به پات گذاشتم، تو این طوری جبران می کنی؟ " و در این میان، کوهی از احساس گناه و ناامنی بر سر کودک آوار می شود.

فرزند شما عصبانی است، داد و فریاد می کند، فضا را متشنج می کند و منتظر عکس العمل شماست. صبور بودن، حفظ خونسردی و آرامش شاه کلیدهای یک پدر و مادر موفق اند. والدینی که با هوشمندی فضا را آرام می کنند و با جادوی صبوری تصمیم های درست می گیرند. این ترفند جادویی را یاد بگیرید و به کار ببندید و سطح سلامت روانی و عاطفی خانواده تان را ارتقا دهید.