آیا تا به حال شده که در جمع شاد دوستان صمیمی یا خانواده تان باشید و خوش بگذرانید، ناگهان یکی بگوید: " خدا به خیر کنه؛ امروز خیلی خندیدیم، خداکنه اتفاق بدی برامون نیافته"! آیا خودتان تا حالا چنین حسی را تجربه کرده اید؟ اینکه مبادا زیاد بخندم و شاد باشم که تلافیش سرم در می آد؟!

در بخش اول این مطلب چنین طرح مساله کردیم که بسیاری همواره این دغدغه را دارند که آیا سوابق روابط عاطفی شان را با همسر خود در میان بگذارند یا نه بهتر است که این کار را نکنند، زیرا منجر به شک و سوء تفاهم می شود. در ادامه با ذکر فایده ها و دردسرهای این " درددل کردن در مورد گذشته" با نیت شفاف سازی، جلب اعتماد و صمیمیت؛ این شمایید که تصمیم می گیرید " اسرار هویدا کنید" یا اینکه نه، فقط "سکوت" کنید!

آیا شما از جمله کسانی هستید که معتقدند زوجین باید جیک و پیک روابط عاطفی گذشته شان را برای هم تعریف کنند تا صمیمیت بیشتری بین شان برقرار شود و سطح اعتمادشان به هم بالا برود، یا اینکه معتقدید که گذشته شما حریم امن خصوصی شماست و افشای آن بیشتر خسارت به بار می آورد تا اینکه منجر به تحکیم رابطه زناشویی شود؟

برخی از ما به رغم عمیق ترین زخم هایی که مثلا از خیانت یا تهمت خورده ایم، می بخشیم و فراموش می کنیم و برخی دیگرمان، به رغم اینکه می دانیم بخشش، سالم ترین اقدام برای رسیدن به آرامش است قادر به بخشیدن دیگران نیستیم. هر انسانی جهانی است متفاوت با توانایی ها و تجربیاتی منحصر به فرد؛ بخشیدن فرایندی است که زمان می بَرد و اصلاً کار ساده ای نیست!

چرا برخی افراد عاشق مسافرت اند و از هر امکانی برای سفر استفاده می کنند، و اگر بودجه یا فرصت مناسب سفر فراهم نشود، همواره رؤیای آن را دارند؛ اما برخی دیگر، به رغم جفت و جور بودن همه شرایط کوچک ترین رغبتی به سفر ندارند. آیا می توان از روی این گزینه وجوه دیگری از شخصیت این افراد را شناخت. ریشه علاقه به سفر یا عدم علاقه به آن در کجاست؟

خیلی از آدم ها احساسات شان را مستقیماً بیان نمی کنند و با زبان بی زبانی، با زبان بدن این کار را می کنند. پیدا کردن سرنخ های عاشقانه شاید به اندازه خواندن یک کتاب به زبانی غیر زبان مادری دشوار باشد؛ در این جا 15 شگرد روانشاختی ساده ای را نشان تان می دهیم که بفهمید کسی واقعاً شما را دوست دارد یا خیر.

فرزند خردسال و از او هم بیشتر ، فرزند نوجوان ما، همواره می‌خواهد، می‌خواهد و می‌خواهد. به خاطر داشته باشید که با تهدید، اصرار و پرخاش ِ آنها بیش از حد همدلی و همدردی نکنید. شما می توانید با فرزندتان همدردی کنید، بدون اینکه ناخودآگاه تسلیم تمام خواسته هایش شوید. شما باید محکم‌تر بمانید و اجازه ندهید رفتار احساسی و تهدیدآمیزشان شما را تسلیم کند.